Statement
In mijn zoektocht naar mijn persoonlijke beeldtaal vind ik het belangrijk om dicht bij mezelf te blijven. Wat me raakt heeft te maken met het intrigerende van existentiële onderwerpen zoals : leven en dood, groei, proces, herstel, het innerlijke, met psychologische, filosofische en spirituele aspecten van het menselijke bestaan. Het paradoxale in het leven fascineert me, zoals een klein zaadje dat uitgroeit tot een sterke boom : iets ‘groots’ blijkt zwak te zijn, iets kleins groot en sterk; wat is zwak, wat is sterk?
Vele persoonlijke ervaringen en gevoelens worden verweven tijdens het vormen van mijn werk, ook thema’s zoals kwetsbaarheid, gebrokenheid, nietigheid, angst, wanhoop, geborgenheid, intimiteit, transparantie, opgesloten zijn, vrijheid, isolement, pijn… Het persoonlijke aspect wil ik graag universeler maken zodat het herkenbaar kan zijn voor anderen,ook ruimte latend voor het mysterieuze en overstijgende dat onvatbaar is.
Niet alles is te beheersen, te begrijpen, te bepalen. Mislukkingen en fouten en processen
buiten mij om laten meespelen in mijn werk, trekt me ook. Hierin ligt ook mijn kritische
houding tov sommige maatschappelijke ‘trends ’en ‘musts’ en ‘waarde-
Om hieraan vorm te geven maak ik gebruik van de diversiteit van materialen, vormen,
kleuren, dimensies. Voorwerpen en materialen in een andere context plaatsen,het gebruiken
van eenvoudig (wegwerp-
Hiervoor tracht ik ook om in mijn werk verschillende lagen te verwezenlijken, zodat de toeschouwer de ruimte krijgt om te reageren op het werk vanuit zijn eigen belevingswereld. Terzelfder tijd is het mogelijk om dieper te graven naar de betekenis van de symboliek die er vaak inzit en eventueel nog dieper naar een verborgen persoonlijk verhaal.
Enerzijds zoek ik naar eenvoudige, verstilde beelden : het mysterieuze, onverwachte en onverklaarbare in de kleine dingen zien, anderzijds is er de drang om het complexe en symbolische ook uit te beelden, het onzichtbare proberen te visualiseren in meer complexe installaties en beelden. Zo kan een beeld werken als een telescoop : grootse dingen klein en dichtbij halen en soms als een microscoop: het kleine (detail) uitvergroot laten zien.
Groei, ontwikkeling, beweging, kracht, cyclus, ritueel in mens en natuur, in denken en gevoel, boeit me en daarom wil ik zelf ook in ontwikkeling blijven. Ik hoop dat mijn werk in zijn authenticiteit communicatie en beroering zal veroorzaken in mensen, dat mensen door een herkenning, confrontatie of een vraag geraakt en stilgezet mogen worden in de levensstroom van onze snelle, complexe ‘way of life’.
Het zoeken naar metaforen om zo’n schaars moment van stilte te creëren, op zoek gaan naar vormen, kleuren, media om de onzichtbare wereld van gedachten en gevoelens en verlangens te visualiseren: dat ervaar ik als de uitdaging die voor me ligt .
Het is als een onzichtbare rots die daar onder de klotsende golven bedolven is, maar op een gegeven tijdstip toch geboren wordt en doorbreekt als een teken, een verhaal, een symbool, een beeld.
Nadine Witkamp-